Even voostellen: Napoleon B. von Chocotoff

Helaas heb ik (en Teddy) eind oktober afscheid moeten nemen van Mr. Lee. Hij leed aan Bumblefoot, een chronische voetzoolontsteking. Het leek even controleerbaar en bijna aan de beterende hand te zijn, maar helaas mocht het toch niet zo zijn. Mr. Lee's voorvoeten waren best heftig opgezet en het laatste weekend begon ook zijn rechter achterpoot dikker te worden. Ik heb Lee veel geknuffeld en een heerlijk, zorgeloos en zo pijnloos mogelijk laatste momenten gegeven. Tot op de dag van vandaag mis ik hem nog. Mr. Lee is op een mooie, fijne plek begraven, waarvan ik zeker weet dat hij daar als een trotse pluizenbal had gezeten en rondgelopen.

Maar na elk verlies van een cavia komt altijd weer wat moois: naar Stichting Cavia om een nieuwe cavia uit te zoeken! Jeej!

Uiteindelijk een dag met mijn moeder afgesproken. Na heel wat gepuzzel een locatie om te ontmoeten afgesproken. Ik kwam namelijk vanaf mijn woonstudieslaapkeuken en mijn moeder kwam vanaf haar eigen huisje. We hadden afgesproken in Wezep, daar lekker geluncht en vervolgens met één auto doorgereden naar Stichting Cavia. Daar heb ik heel wat mannetjes bekeken en eindigde met drie mannetjes die ik wel leuk vond. Ééntje zat in een grote groepsverblijf, maar vond ik toch een beetje saai, dus die werd het niet. De volgende twee waren allebei langharigen en jong en een man. Perfect. Een van de twee was zilverkleurig, de ander heeft drie kleuren vacht. Na ze allebei even geknuffeld te hebben, heb ik toch besloten om de driekleurige cavia mee te nemen, die daar ging onder de naam Chocotoff.

 Chocotoff is niet echt een naam voor hem, vond ik. Dus ik ben best wel lang opzoek geweest naar een andere naam voor hem. Meneer had een lange pluk, een beetje als de hoed van Napoleon, dus al snel vond ik wel dat dat een naam moest zijn voor Chocotoff, maar ergens was Kwibus, Haarball, Pruik, Pantoffel, Toepee en Beer ook nog serieuze opties. In de tussentijd noemde ik hem gewoon Nico of Knul. De zoektocht duurde echt lang, en zelfs aan het gedrag kon ik weinig afleiden.

Maar Teddy daarentegen, echt een geweldig beest. Ze snapte helemaal niks van Nico. Zo. Veel. Haar. Ze wist nog niet of dit een van mijn knuffels was of dat het daadwerkelijk een andere cavia was. Ik moest Teddy echt naast Nico zetten om haar een beetje tot actie over te krijgen, want ja, wat moet je nou met zo'n rare cavia? Waar is de voorkant? Is dit oor-achtige ding wel een oor? Waarom besnuffeld het mij niet? Teddy snapte er echt helemaal niks van. Wat Teddy wel heel mooi deed, was een prachtige snuffelactie op Nico op het moment dat ze een haarpluk te pakken wist te krijgen. Ze snuffelde die hele pluk af. Gelukkig kwam Nico ook wel een beetje in actie door Teddy's gesnuffel en zond hij af en toe een laag gebrom uit om te laten weten dat hij een mannetjes is en dat Teddy sexy is.

Ze hebben niet echt dingen uitgevochten, Teddy had te veel moeite met de hoeveelheid haar en Nico vond daadwerkelijk alles eng. 

Inmiddels gaat het wel steady tussen die twee, al is er nog wel een beetje competitie over wie nou ook al weer de dominante is. Ook is er gelukkig een naam tot mij gekomen: Napoleon B. von Chocotoff.

Napoleon vanwege de kuif

B. staat voor Beer omdat het een mannetje is en dus een beer

Chocotoff was zijn originele naam en hij is ook wel een enorm doetje

Maar waarschijnlijk is het wel opgevallen dat ik Napoleon B. von Chocotoff eigenlijk stiekem anders noem: Nico. Het is toch wel de naam die ik hem consequent heb gegeven in de tijd dat ik zocht naar een "normale" naam voor hem, dus nu heet hij Napoleon B. von Chocotoff, also known as Nico. 

Nico had in het begin wel een probleempje: het haar dat voor zijn ogen hing. Hier had ik eerst de oplossing voor om een elastiekje of haarklipje in zijn haar te doen, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om maar zijn pony bij te knippen, zodat hij dingen kan zien. Opeens kwam Nico tevoorschijn en begon het wennen aan de omgeving weer een soort van opnieuw. Ik heb met zijn eerste knipbeurt ook maar meteen wat van de achterkant en zijkanten afgeknipt, het sleepte over de grond en maakte zijn heel vacht vies (en als hij of Teddy dan op de grond geplast had, dan was het net alsof je een natte doek oppakte, yuk). Ook heb ik al gemerkt dat het minder klit als ik het wat korter houdt, fijn voor ons allebei. 

Overigens kijkt hij tijdens het knuffelen nog steeds wel bang, maar ik heb ontdekt dat hij het wel prima vindt, omdat hij soms wat beweegt en stiekem ook gaat liggen.

Ik hoop zelf nog vele jaren van deze kleine knappert te mogen genieten.