Ontmoet Teddy!

Oké, er is veel gebeurt en niet alles kan ik vertellen... Waarom niet? Nou, omdat mijn vader mij geleerd heeft dat water en technologie niet goed samen gaan. Maar ik ben hier niet om te praten of technologische dingen, zoals toetsenborden en mobieltjes, ik heb het over Cavia's!

Mr. Lee is echt een super lief mannetje, ontzettend knuffelbaar, bijt nooit echt door en is vooral heel harig. Ik had hem laatste eens op zijn rug neergelegd, gewoon om naar zijn schattige haartjes op zijn buik te kijken en om te zien hoe hij reageert. Ik heb dit geweten ook... Meneer beet bijna door in mijn hand, spartelde als een vis op het droge en liet zijn oogwit zien. Niet de beste reactie. Inmiddels heb ik wat met hem geoefend en nu heeft hij tenminste niet meer de neiging om mijn vinger ongevraagd te amputeren. En omdat hij zo ontzettend knap en braaf is, en gewoon een lieverd, heeft hij een nieuw vrouwtje gekregen: Teddy!

Teddy is een teddy-cavia, ontzettend zacht en licht pluizig. Een kenmerk van het ras is dat ze wat "ruwere" haartjes heeft over het lichaam. Dit is iets wat haar ontzettend pluizig en lief maakt. Teddy is nog geen 2 maandjes oud, een beetje schrikachtig en semi-handtam. Ik merk aan haar heel goed hoe verwend ik ben met de tamme Mr. Lee (staat te bedelen om eten als ik aan het lawaaimaken ben met de stofzuiger en schrikt echt nergens meer van). Teddy daarentegen is nog bang van bewegingen, geluiden, lichtflitsen en eigenlijk alles wat er niet bij hoort volgens haar. Toch heeft ze wel één dingetje wat ik merkwaardig vind: ze is niet bang voor de la die naast de kooi staat. Macy en Lee hebben er een paar maanden aan moeten wennen, als ie open ging, waren zij weg. Teddy blijft gewoon zitten en doet alsof dat het normaalste is wat er kan gebeuren.

Hoe ben ik eigenlijk op haar naam gekomen? Bij Stichting Cavia (waar ik haar vandaan heb) hebben veel caviaatjes geen naam en worden ze op het adoptieformulier bij het ras of geslacht weggegeven. Zo was Saphira "Cavia Zeug" voor ik haar omdoopte tot Saphira. Lelie is Lelie gebleven en Snuffie heette eerst Chantal. Puck was "Cavia Zeug Gladhaar" geloof ik en Flippie was bij adoptie al Flippie genoemd. Loena Tik was ook "Cavia Zeug" en zij komt zelfs uit dezelfde groep als Saphira en ze waren waarschijnlijk zelfs nichtjes. Maar ik dwaal af. Teddy was dus "Cavia: Teddy" en ik vond dat eerst geen goede naam. Nadat ik haar even had geknuffeld, thuis had geïntroduceerd aan Lee was de naam toch gewoon blijven hangen. Dus nu is het Teddy. Ik had haar ook voorgesteld aan mijn ouders, gewoon onder de naam Teddy. Voor zover zij wisten was ik nog aan het twijfelen over een zeugje of een beertje, maar dat ik  wel meer neigde naar een zeugje. Mijn moeder schrok ervan en mijn vader was zo slim om naar het geslacht te vragen.

De introductie ging goed. Ik heb eerst de grond schoon geschrobd, het tapijt weggehaald en een paddock gemaakt met een theedoek en eten. Eerst Teddy erin, beetje laten bijkomen en laten eten. Toen Lee erbij. Lee vond de theedoek veel interessanter dan zo'n klein mormel, dus die ging meteen aan de theedoek trekken en kauwen. Echt, dat er nog geen grote gaten in mijn theedoeken zitten... Maargoed, Teddy ontdekte Lee wel, die snuffelde eerst wat en besloot toen dat ze wel eens even kon gaan checken of hij nog melk had. Nope, daar doet Mr. Lee niet aan, dus die sprong piepend opzij. Daarna heeft Mr. Lee Teddy compleet besnuffeld en is toen gaan eten. Teddy was gespannen tijdens het snuffelen, maar liet het gewoon toe. Na ze ongeveer 30 minuten op de grond te hebben gelaten, was bijna al het eten op en had Lee bijna mijn hele theedoek in heuveltjes gevouwen. Toen heb ik eerst Teddy in een schone kooi gezet, die ging meteen opzoek naar de leukste verstopplekken en daarna Lee erbij gezet. Lee had zoiets van: "Oh, ze is hier ook" en is toen wat brokjes gaan eten. De eerste nacht hebben ze semi-apart geslapen, Teddy onder het hooi en Lee er half onder. Toen ik wakker werd lag er een flinke pluk op Lee en was hij een wandelende hooiberg. Dat was tevens de eerste keer in zijn 5 jarige bestaan dat hij onder het hooi zat en het er niet afschudde. Inmiddels slapen die twee beesten samen naast elkaar.

Hierboven staat een video van Lee en Teddy toen ze aan het kennismaken waren en Teddy probeerde onder Lee te kruipen. Maar omdat ze het af en toe wat heftig doet, heb ik de video stop gezet. Nog steeds heeft ze die neigingen.

Ik ga nu lekker genieten van Teddy terwijl ik nadenk over wat ik ga eten. Fijne avond allemaal!

Voorjaarsschoonmaak

Het is al weer drie weken geleden dat de astronomische lente in is gegaan. Op dat moment waren de dagen wat kort en donker en volgens mij regende het ook meer dan dat het droog was. Niet vlak daarna hebben we de klok een uurtje vooruit gezet, zodat het 's avonds langer licht is en je meteen een jetleg hebt.

Nou moet ik zeggen dat het voorjaar veel verandering met zich mee brengt, de caafjes worden vrolijk als ik het raam overdag open laat staan, het gras wordt groener en de paardenbloemen gaan weer groeien (wat dus inhoudt dat de caafjes blij worden als ik het aan ze ga voeren). Maar buiten dat gaan de vogeltjes weer schreeuwen om hun territorium (in de volksmond: fluiten) en de bomen lopen uit (ze krijgen blaadjes). Ook gaan er dingen bloeien, zoals bomen, bloempjes en mijn hooikoorts, maar daar wil ik het nu niet over hebben.

Hoe weet je dat je cavia's last hebben van voorjaarskriebels? Nou, ze krappen zichzelf meer, dus de mijten zijn actief en de beesten willen knuffels. Ja, je leest het goed, knuffels, zelfs Macy. Ik heb meteen misbruik gemaakt van dat gedrag en ben haar gaan aanraken in de kooi. Inmiddels vindt ze het wel weer genoeg en loopt ze half weg als ik haar aanraak.

Macy heeft, buiten dat ik haar soms wel en soms niet mag aanraken, nog andere rare voorjaarskwaaltjes: ze likt graag aan dingen. En met dingen bedoel ik Lee's haar, de voerbak, de knabbelstok en de bak zelf. Jap, ik heb caviakwijl van de bak staan schrobben. Nou moet ik wel zeggen dat ze altijd al een beetje liefde voor de bak voelde, maar dat het ook echt likbare liefde was, dat wist ik niet.

Nou heb ik hun hele kooi schoon gemaakt, zelfs de schuilhokje. Nou was ik vet blij met het resultaat, alles glimmend en schoon, maar toen ging ik hooi pakken en toen was alles weer stoffig. Ach ja. Binnenkort maar even de ramen lappen, dan komt er ook meer licht naar binnen en ook vast vrolijke caafjes erbij.

Deze keer geen foto's, ik heb alles van mijn telefoon afgehaald en die op mijn desktop gezet, terwijl ik nu op mijn laptop bij mijn ouders zit...

Maar goed, volgende keer zal ik veel van Macy's en Lee schattigheid/harigheid posten.

#MusicMonday: Fast car!

Goed, nieuw dingetje, wat ik ga proberen vol te houden (want ja, dat standaard bloggen op dinsdag en vrijdag gaat ook al zo soepeltjes...) #MusicMonday! Jeej!

Het idee is om elke 2 weken op maandag een blogje te schrijven over een muziekje dat mij aanspreekt. Deze week is het Fast Car van Jonas Blue ft. Dakota. Deze video komt ook op de youtubepagina van Leven met Cavia's te staan in de afspeellijst #MusicMonday met Cavia's

Afgelopen zaterdag was ik met mijn moeder naar Kleve in Duitsland geweest om te winkelen. In de auto hadden we Radio2 opstaan, prima station met zowel nieuwe als oude hits. Het is echt verbazingwekkend wat de dekking is van Radio2. Maar goed, dat was niet waarover ik wou gaan schrijven. Het gaat om het liedje.

Het nummer Fast Car is eigenlijk een cover en het origineel is geschreven door Tracy Chapman en er zijn meerdere versies van verschenen en de versie van Jonas Blue (zoals hierboven) is wel een van de populairste. Fast Car door Jonas Blue is uitgekomen in april 2011 maar is nu pas een hit geworden. (bron: Wikipedia - Fast Car)

Maar goed, dit nummer was op het moment wel erg typisch, omdat ik op de Duitse Snelweg ongeveer 100 reed, terwijl er echt een paar mensen wel bijna het dubbele reden. Ik was dus niet bepaald de "fast car" maar ik wou wel graag wat harder rijden. Nou, dat kon voor ongeveer een kilometer, toen moest ik eraf.

Het was uiteindelijk wel een prima dagje, ik heb nieuwe badslippers en een nieuwe zonnebril. Dus ik kan weer even vooruit.

Tot de volgende blog!