woensdag 3 augustus 2016

Eten is eng

Oké, ik heb Teddy inmiddels een tijdje, en stiekem heeft ze echt een rare e igenschap voor een cavia. Buiten dat ze over het algemeen extreem vrolijk is, graag popcornt, zich het allerliefst uitrekt met haar voorpoten boven op Mr. Lee (ja, dat is dus blijkbaar een ding) en zich verstopt in het hooi. Ze is bang voor eten dat ze nog nooit heeft geroken of gezien.

Ja, raar beest.

Toen ik haar net had, wou ze niet van de snackkomkommertjes eten, want die waren klein en raar voor een komkommer, ondanks dat ze wel lekker roken. Ik moest het object (de komkommer in dit geval) vasthouden totdat ze besloot dat het veilig genoeg was om een grote hap te nemen. Paprika ging wel goed (blijkbaar wel vaker gegeten) en witlof en andijvie zijn nog steeds een feest- en vreetfestijn.

Nou voer ik mijn cavia's eigenlijk nooit wat raars en gewoon normaal eten, maar Teddy weet het altijd om te toveren in iets speciaals: zo had ik onlangs paardenbloembladeren geplukt, om de beesten een beetje te verwennen. Mr. Lee compleet door het dolle heen, super blij met paardenbloembladeren, maar Teddy was wat schuchter, ze moest eerst zien dat Lee het kon opeten, daarna was er gewoon onenigheid over van wie welk blaadje is.

Nu denk je, oh, valt wel mee. Maar gisteravond was het toch echt raak: mijn ouders hadden een recept met verse bladspinazie. Dat lusten caafjes ook wel, bladspinazie. Dus ik ze een blaadje voeren. Lee snapte het niet zo goed, want hij rook eten dacht 'ie, maar het was ook eten, dus die was verward maar blij. Teddy vond het blaadje het engste object dat ze ooit heeft gezien, naja, buiten het stukgevallen kopje. Ze sprong op, rende weg, zelfcorrectie kwam in werking en ze zat weer stil. Ik bood het blaadje opnieuw aan, Teddy weer in de sprint, na 3 stappen staat ze weer stil. Na drie keer raakte ze een beetje geïrriteerd door het enge blaadje en beet ze er boos in. Toen kwam ze er pas achter dat het eetbaar was.

Ik ben echt heel benieuwd of ze meer rare dingen heeft, maar daar komen we vanzelf achter.

Met Lee gaat het goed, hij is inmiddels gemillimeterd (aka, zeer kort haar) en hij is nog steeds blij en voelt zich minder een babysitter (hij laat Teddy rondrennen zonder er zelf achteraan te gaan). Op het moment van schrijven zorgen mijn ouders voor de haarballen (aka de caafjes), terwijl ik in mijn kamertje zit en mezelf voorbereid op een tentamen over Evolutie (ofzo)

Maar nu eerst even lekker slapen en morgen ben ik weer bij de haarballen. Slaap lekker!