maandag 27 juli 2015

Tunnelvisie



Soms, heel soms komt het voor dat mensen tijdens het autorijden last hebben van tunnelvisie. Tunnelvisie is niets meer dan alleen nog maar oog hebben voor wat er  voor je gebeurt. Meestal gaat dat niet goed, en in Nederland heb je ook nog de variant Poldervisie (alleen maar de rechte weg zien en niet meer de zijstraatjes). Ik heb er zelf niet zo heel erg last van, maar toch is tunnelvisie me wel een keer overkomen, en dan gelukkig wel in een tunnel.

Ik was op weg naar Italië, en ik wou heel graag door Zwitserland heen rijden, om Zwitserland aan mijn lijstje met landen waarin ik gereden heb toe te voegen. Op die lijst staat nu al Denemarken, Duitsland, Zwitserland, Italië en natuurlijk Nederland. Maar goed, ik reed dus in Zwitserland, en natuurlijk net dat stuk dat ik de grens over ben. Als je als relatief beginnend bestuurder de grens over gaat in Zwitserland, dan kom je zo van geordend Duitsland in chaotisch Zwitserland. Kruispunten, mensen die niet weten waar ze naar toe willen, tunneltjes en gewoon de stoplichten op de snelweg.

Dat had ik allemaal relatief goed overleefd, het was lastig om mijn vader te volgen (we waren met 8 man, lastig om dat in één auto te proppen, dus dan maar met twee). Nou heb ik last van tunnelangst. Ik voel me opgesloten in een tunnel, heb vooral het idee dat ik nergens naartoe kan als er iets gebeurt en ik vertrouw de constructie niet voor de volle 100%. Nou was ik wel blij met de kleine, korte, schattige, eenrichtingsverkeerbevattende tunnels, daar heb ik veel van geleerd, vooral om rustig te blijven. Maar het feit dat er verkeer op je af kan komen in een tunnel, dat was nog wel even wennen voor me, en dan nog wel meteen zonder vangrail.

Ja, ik heb het over de altijd interessante, gevaarlijke, erg lange, saaie San Gotthard tunnel.
Ja, daar ben ik helemaal doorheen gereden, zonder brokken te maken























De Gotthard tunnel is ongeveer 16, bijna 17 kilometer lang, gaat dwars onder het San Gotthard-gebergte door en staat bekend om de lange files en de rare ongelukken die er gebeuren.

In de tunnel blijken er dus bordjes te hangen met hoeveel kilometers je nog moet rijden voor het einde van de tunnel, dus als die op 14 staat, moet je nog 2 kilometer, ongeveer. Althans, dat dacht ik, ik weet het niet meer... Het duurde bij mij bijna 10 kilometer voordat ik de bordjes had gespot, en zelfs dan ging het nog met moeite. Vaak had ik er een vrachtwagen voor zitten, maar ook regelmatig dat ze er wel waren, maar ik ze gewoon niet zag... Tunnelvisie.

Na de tunnel zijn we gestopt, en toen pas kreeg ik te horen dat de Gotthard-tunnel de tunnel is met de meeste problemen en dat het best knap was dat ik daar doorheen was gereden met mijn tunnelvrees. Het was eigenlijk wel rustig rijden, het enige wat  veranderde waren de auto's die tegemoet reden en wat super grote verkeersborden die aanduidde hoever de vrachtwagens afstand hielden (duurde ook even voordat ik doorhad dat het ging om vrachtwagens) Al met al heb ik gewoon super veel afstand gehouden met mijn voorganger en mijn hoofd koel gehouden.

Er was wel een ongeluk op de andere rijbaan gebeurt, maar wat het precies was, had ik even gemist, want de kwibus in de auto voor me remde er voor af en ik was druk bezig met het niet proberen in zijn achterbak te belanden. Oké, het klinkt nou ernstiger dan dat het was, maar meneer voor mij remde wel, ik remde gezellig mee en de persoon achter mij ook, dus er  was niks aan de had, behalve een kleine snelheidsverandering.

Ik ben trots op mijn prestatie en mijn tunnelvrees is minder en daar draait het om

Dat was het voor nu en tot de volgende blog.

dinsdag 7 juli 2015

Apps

Mijn cavia's zijn net bewegingssensors. Zodra je beweegt gaat het alarm af. En soms is het heel handig en leuk en soms is het heel vervelend. Vooral als het om 01:00 uur 's nachts is. Dan lig ik al een uur of wat op bed, en dan moet ik even naar de wc of wat water drinken en dan opeens: "Ik zie jou bewegen, ik wil eten!" En dan moet ik ze weer helemaal stil zien te krijgen. Nou is dat vrij simpel, ik kan gewoon een paar blaadjes witlof er extra in gooien, of ik kan moeilijk gaan doen en Mr. Lee tot stilte aaien (soms werkt dat beter dan eten).

Maar nou zijn ze niet alleen 's nachts een bewegingssensor, maar ook wel eens overdag. En soms heb ik er ook echt compleet geen zin in. En dit is dan wat ik doe: gewoon op mijn bed of in mijn love-seat zitten en spelletjes op mijn tablet spelen en vooral heel stil zitten.

Nou heb ik helaas niet allemaal van die spelletjes waar ik onbeperkt kan spelen of waar ik weinig wachttijd heb, dus dan speel ik meerdere spelletjes. Maar in sommige gevallen komt het voor dat ik overal ben uitgespeeld en dan dus nieuwe apps moet gaan installeren. Inmiddels heb ik echt een berg spelletjes die ik allemaal speel: The Tribez, My Horse, HayDay, Transport Empire, Forge of Empires,  100 doors: World of History, HorseHeaven, Plague Inc., Little Things Forever en Family Guy: Quest for Stuff. En zelfs met deze spellen raak ik uitgespeeld, dus heb ik onlangs maar nieuwe geïnstalleerd. Dus naast alle eerder genoemde spellen heb ik nu ook: Paradise Island 2, Maritime Kingdom, Godus, SimCity BuildIt, The Sims Freeplay en The Secret Society. Dus ik heb opzich genoeg te doen.

Nu het vakantie is heb ik ook alle tijd om alle spellen uit te proberen en weer zo ver te spelen dat er weinig aan is. Naast natuurlijk de natuur in duiken om gave planten te scoren en mijn determinatieskills omhoog te brengen (en ook zou het leuk zijn als mijn "basiskennislijst" wordt uitgebreid)

Vrees niet, de cavia's worden niet compleet genegeerd, ze krijgen gewoon nog genoeg aandacht en eten, alleen kunnen ze ook een beetje overdrijven. Een goed baasje weet wanneer haar cavia's te veel eten (er zijn, ondanks alle extra voerrondes nog geen vetkwabjes te voelen/zien, dus ik ben nog goed bezig) en wanneer ze zeuren om aandacht of wanneer ze gewoon verveeld zijn (meestal het laatste helaas, maar even knuffelen en rond laten lopen, helpt heel goed).

Maar ondanks dat ik heel stil naast mijn computer zit, is het toch voertijd voor de beesten en staan ze nu naar de koelkast te fluiten.

De plicht roept,

Tot de volgende blog!

woensdag 1 juli 2015

Superfrauchen! (Superbazinnetje!)

Al sinds ik 10 jaar ben heb ik cavia's. In die 12 jaar dat ik cavia's heb, heb ik op verschillende locaties de benodigdheden gekocht. Zo was het in het begin vooral de dierenwinkel en de supermarkt. Ook hebben we een tijdje halve hooibalen bij Stichting Cavia vandaan gehaald, wat altijd extra leuk was, omdat je dan naar het caviadorp en alle adopteerbare cavia's kon kijken (alleen kijken, niet meenemen, helaas). Al snel kwamen we erachter dat het ook mogelijk was om het via internet te bestellen. Wel handig zo, hoef je niet te slepen met halve hooibalen en kilo's zaagsel. Helaas betekende dat wel dat we niet meer zo vaak naar Stichting Cavia gingen.

Al tijden krijgen we cadeautjes bij onze internetbestellingen. Zo hebben we al eens een speelgoedje voor de hond gehad, een knaagtunnel voor een konijn, gras voor katten en knaagdieren en noem maar op. Nou laatst heb ik even mijn vakantiebestelling gedaan en daar zat wel wat leuks bij. Deze keer was het niet wat voor de huisdieren, maar voor het baasje!




















Ja, inderdaad, een siliconen armbandje met de tekst: "Superfrauchen". Ik was een beetje verbaasd, want ik had niet compleet door wat het nou precies betekende. Supervrouwtje?! Ik ben geen vrouwtje! Mijn moeder keek me toen wel een beetje raar aan en zei vervolgens zoiets als: superbazinnetje. Oja, dat klopt dan weer wel. Want volgens mij houden mijn caafjes wel van mij (althans, Mr. Lee laat het merken en Macy doet er een beetje over zoals mensenmannen het doen, niet toegeven, maar wel vol blijheid de knuffels en het eten innen...)

Maar goed, ik ben super blij met deze armband, heb er welgeteld twee dagen mee rondgelopen, voordat ik er gek van werd (ik ben zo'n type van: waarom heb je armbanden nodig als je ook prachtige kettingen kan dragen? Plus, ze zitten in de weg als je aan het computeren bent of met paarden bezig bent)

Nu moet ik even voor superbaasje gaan spelen en even wat verkoelends/verfrissends in de kooi leggen van de caafjes, het is warm en iedereen heeft er last van...

Tot mijn volgende blog!