Toekomst

De afgelopen week ben ik bezig geweest met iets wat mijn toekomstige baan kan gaan zijn. Via de universiteit verzorg ik het Mobiele Practicum: Reizend DNA-lab: Prenataal onderzoek bij planten. Het is super veel werk, maar wel super leuk. Deze week alleen al heb ik geleerd hoe ik moet communiceren, wat nou de business kant is van prenataal onderzoek bij planten en vooral, hoe het practicum er nou wetenschappelijk uit ziet.

Nou weet ik zelf niet precies wat ik wil gaan doen na mijn studie, ik zit dus te overwegen om misschien het onderwijs in te gaan of om veldwerk te doen, misschien wel allebei (dat blijkt dus ook een ding te zijn). Nu ik hier zo over aan het nadenken ben, vraag ik me toch wel af of de cavia's ooit toekomstdromen hebben gehad.

Echter heb ik wel caafjes uit de opvang (wat ik persoonlijk beter vind dan een dierenwinkel), maar ze hebben daar alleen maar gezeten toen ze heel klein en jong waren, dus dat was maar een klein deel van hun leven.

Stel dat Macy kinderen had willen hebben, of Mr. Lee het mannetje waar de meeste vrouwtjes dol op zijn? Nou ja, dat werkt nu dus niet meer. Macy is te oud voor kleintjes en daarbij heeft ze een man zonder ballen. En ja, aangezien Mr. Lee geen ballen meer heeft, is hij nu maar over gestapt op het versieren van mensen.

Macy heeft trouwens ook wel potentie om de Columbus onder de cavia's te worden, ze rent overal naartoe, blind of niet, kent de omgeving of niet. Toen ze net bij mij stond, afgelopen januari, toen rende ze ook zo overal naartoe, toen kon ze nog zien. Inmiddels is ze blind en doet ze niet veel minder dan dat, alleen rent ze af en toe nog wel ergens tegenaan en dan is ze verbaast.

Mr. Lee heeft af en toe last van dagen dat je niet aan zijn rug, buik of billen mag zitten, misschien had hij wel de beste rodeo-cavia willen worden. Inmiddels ben ik er achter gekomen dat hij ook goed kan trappen (ik was aan het checken op vetknobbels en andere zaken die er niet horen te zijn, en dat viel niet in de smaak). Ik denk dat Lee ook talent heeft voor Ninja-cavia of Wereldkampioen kicktrappen (aangezien hij alleen aan trappen doet en ik een cavia nog nooit heb zien boxen) onder de zwaargewichtcavia's, categorie: Harig.

Onee, ik weet het! Ze willen een paprika worden! Ze zijn er met z'n tweeën zo dol op, dat het me niets zou verbazen als ze op een dag naar me toe komen en vragen of ze een paprika mogen zijn.

Naja, ik weet het allemaal niet. Ze liggen momenteel te slapen, misschien dromen ze er wel over.

Ik ga even boos kijken naar mijn vaders lasagne, die wil niet ontdooien. Verder eet smakelijk iedereen en tot snel!

Van alles en nog wat

Groot nieuws! Mijn blog heeft tot nu toe 750 bezoekers gehad! Jeej! Ja, nu vragen jullie je natuurlijk af hoe ik dat kan zien... Nou, Blogspot heeft daar een prachtig overzicht van als je de pagina opstart en ingelogd hebt.






















Dit is dus het standaardscherm die ik voor mijn neus krijg als ik Blogspot opstart. Het enige wat ik nooit snap, en waarschijnlijk ook niet ga snappen, is waarom Rusland altijd zo donkergroen oplicht? Ik weet dat het betekend dat er daar veel lezers zijn, maar Russisch lijkt nou niet echt op Nederlands... Maar goed, ik kan diezelfde vraag ook stellen met waarom Amerika lichtgroen oplicht... Laten we het maar houden op Google-Translate en dat ik dan echt super interessant ben, vertaalt door een machine, met weinig grammaticaal gevoel... Trouwens, dat kleine groene stipje in Europa dat zijn wij! Ja, ons kikkerlandje wordt ook weergegeven op de kaart!

Verder heb ik nog meer goed nieuws, het barst ervan de laatste paar blogs, maar dit is echt groot en goed nieuws: Macy is aangekomen! Best wel veel nog, stiekem. Ik heb haar gecheckt en nergens groeien er rare knobbels of iets in die trant, ze is helemaal een en al fluffy-jelly-piggy (zoals ze hoort te zijn). Ze weegt nu overigens nog steeds niet veel, ze is altijd al een mager scharminkel geweest, maar nu is ze oud (en waarschijnlijk ook wijs) en heeft ze bedacht dat ze best wel eens dik mocht worden. Of ze was gewoon jaloers op Mr. Lee's prachtige ronde curven. Mr. Lee schommelt gewoon met 10 gram rondom de 1295 gram. Ja, dat is veel voor een cavia, maar goed, ik haal er soms wat vacht van af en dan is hij weer lichter, dus ja.

Maar Macy wou zelf graag vertellen hoe het zit met haar gewicht, daarom heb ik, zonder met haar te overleggen, dit filmpje gemaakt:

Op het eind, toen de camera uit was, ik klaar met alles voor Macy, toen begon Macy opeens gras te eten. Mr. Lee heeft 20 minuten op het gras gezeten en is er meerdere malen af gesprongen, hij eet het niet (behalve als het net gezaaid is, dus jong, groen gras)

Goed, inmiddels ben ik moe en hongerig, dus ik ga eten maken. Voor iedereen eet smakelijk en tot de volgende blog maar weer :)

Geplaatst!

Jaja, het is zo ver, de weg naar bekendheid is ingeslagen! Nou is het nog niet super drastisch, met superduper promoten op betaalde sites, maar gewoon op de site van mijn favoriete dierenasiel: Stichting Cavia (klik). Als je op de site bent, moet je klikken op "Blogs&Links" dan kom je op de onderstaande pagina uit.

Hier kan je mooi zien dat ik ben geplaatst. Het is fijn en volgens mij heb ik al meer lezers :)

Verder moet ik zeggen dat ik uitgeput ben. Hard geleerd vandaag, naar de fysio geweest voor mijn rug, geprobeerd Mr. Lee te vangen die er vandoor ging nadat hij zijn paprika op had (en Macy ook, maar daar later meer over) en eten bij een vriendin. Eigenlijk had ik nog moeten judoën vanavond, maar ben wel blij dat ik niet gegaan ben.

Verder gaat het goed met de caafjes. Mr. Lee is nog steeds super vrolijk en aanhankelijk en begint te snappen dat je rond moet lopen als je op de grond bent. Macy is stiekem dik aan het worden, op de goede manier en ze was vanochtend geïrriteerd door Mr. Lee die gewoon tegen haar aan wou liggen.

Maar goed, ik ga nu naar bed toe,

Tot snel!

Antwoord!

Zoals ik had beloofd in mijn vorige blog, hier is het antwoord van Stichting Cavia!



Hoi Katinka
Wat leuk een blog, natuurlijk gaan we dit doen. Ik moet het vragen aan onze webmaster om dit op onze site te zetten ik weet niet hoe ;-)
Dus even geduld.
Groetjes Silvia 

Dus ja, nu is het even wachten totdat het er echt op staat, maar ik denk dat ik het dan ook wel weer ga melden :)

Trouwens, ik had een uurtje vrij gisteren en besloot om de caafjes even te knuffelen. Ik dacht, begin met Macy, kan ik daarna Lee even knippen. Dus Macy op gepakt, bleek ze te liggen slapen, dus die was bezig met mijn hand weg te jagen terwijl ze al een stukje boven de grond hing. Ik had haar geborsteld en ze glom weer helemaal. Ook was ze alert, maar toch ontspannen. Daarna heb ik Mr. Lee even geknipt, die was zich behoorlijk aan het gedragen als een zeurkous en sprong over het toetsenbord, waardoor mijn achtergrondgeluid (in dit geval "Dr. Who: Curse of the Black spot") uit ging... beetje jammer, maar wel knap van een 1,3 kg cavia. Het knipproces is nog niet klaar, en ik heb een soort van foto's voor en na (dan dus) dus die zal ik dan wel even laten zien.

Dit was het voor nu, ik moet even spullen gaan verzamelen voor Judo (dat ik dat nog vandaag ga doen, na de intensieve les die ik van Harma heb gehad, waar ik binnenkort meer over ga schrijven)

Mail naar Stichting Cavia

Het was al een tijdje geleden dat ik überhaupt iets geschreven heb. Nou is er alleen maar een griepje over mij heen gekomen, maar dan wel eentje waarbij je 6 dagen lang met 40 graden koorts op bed ligt en daarna ook nog eens een lichte luchtwegontsteking hebt. Ach ja, vergeeft het mij dat ik niet geblogd heb.

Maar goed, ik had zowaar een punt voor vanavond, want ik heb Stichting Cavia aangeschreven voor promotie van mijn blog! Het leek mij een leuk plan om de link van mijn blog bij hun op de site te hebben staan, zodat wat meer mensen de avonturen van Macy en Mr. Lee kunnen lezen (en natuurlijk ook Frank en alles wat er om mij heen gebeurt).

Deze e-mail heb ik gestuurd:

Hoi lieve mensen van Stichting Cavia!

Super geweldig dat jullie eindelijk erkent zijn als dierenasiel Stichting Cavia!

Ongeveer 4 jaar geleden heb ik Mr. Lee (bij jullie bekend als Lee) bij jullie geadopteerd, hij deed het in het begin wat minder bij onze dames, maar in middels heeft hij zelfs menselijke vriendinnen gemaakt. Als een vriendin van mij langs komt, moet ze hem altijd even aaien, want hij is zo pluizig en lief. Ongeveer 5 jaar geleden heb ik Macy (bij jullie bekend als caviavrouwtje zonder naam) geadopteerd en wat is zij een diva zeg! Je mag niet aan haar komen als ze in de kooi is en op haar rug draaien is al helemaal taboe (ze heeft de dierenarts toen gebeten…) Verder heeft ze altijd zo’n blik van “moet dat nou” als je haar knuffelt, maar stiekem vindt ze het wel fijn. Macy moest niets van Mr. Lee hebben toen we hem in de groep introduceerde en ze moest hem laten zien wie de broek aan had in de kooi. We hadden destijds nog andere cavia’s, maar die zijn helaas overleden. Nu zijn ze (meestal) de beste vriendjes. Ik schreef altijd leuke verhaaltjes over mijn caafjes op facebook en mijn moeder kwam met het idee om een blog te beginnen, dus dat heb ik gedaan.

Ik zou het echt super vinden als mijn blog bij jullie op de site komt te staan, want ja, de hoofdpersonen van mijn blog komen bij jullie vandaan. En wat ook niet onbelangrijk is, ik heb stiekem jullie een beetje gepromoot op mijn blog De link naar mijn blog is: http://levenmetcavias.blogspot.com Ik hou hem vrij up-to-date

Verder wou ik nog melden dat mijn familie voor jullie een (volgens mij) ge-wel-dige verrassing heeft. Wanneer we hem langs komen brengen, dat weet ik nog niet. Dat moet ik nog even afstemmen met iedereen, maar zodra ik het weet laat ik het jullie weten.

Ik hoop jullie snel te zien,

In afwachting van jullie antwoord,

Groetjes Katinka

En natuurlijk ook likjes en knabbeltjes van Macy en Mr. Lee

Nu is het nog even afwachten op een antwoord. Ik ben echt super benieuwd!

Ik hou jullie up-to-date via Facebook (klik) en natuurlijk via de blog.