Politie te trein

Na een heerlijk Hemelvaartwekend terug naar mijn kamertje en cavia's. Voor de mensen die nu schrikken, ik ben gewoon op donderdag en vrijdag bij hun gebleven en ben pas zaterdag naar mijn ouders gegaan.

Maar goed, ik wilde zondag dus terug naar mijn kamer gaan. Omdat ik niet zo'n zin had in de activiteiten van maandag, ben ik dus wat later vertrokken dan dat ik eigenlijk van plan was. Mijn broertje had me weggebracht, en hij heeft netjes gereden ik was op tijd op het station. Deze keer was er geen wedstrijd van Ajax of een andere club waarom er altijd gevochten moet worden, dus het station was, sinds tijden, weer eens politievrij. Niet dat dat erg veel helpt met het veiliger voelen in zo'n potentieel zakkenrol-gebied, maar ik ben met al mijn spullen op het perron gekomen. 

Ik weet het nog goed, het was 21:59, de trein kwam het station op, de conducteur stapte uit en.... juist, de deuren gingen niet open. Nog maar een keer op het knopje drukken. Er gebeurde niets... De mensen binnen stonden te gebaren dat zij ook al hadden gedrukt en dat er niets was gebeurt. De conducteur stond moeilijk te kijken, pakte zijn telefoon en begon te bellen. Na enkele minuten hing hij weer op, ging weer moeilijk staan kijken en belde opnieuw iemand.

Na vijf minuten besloot hij toch maar langs de trein naar achteren te lopen. Al snel viel het me op dat hij dingen zei tegen de mensen, die net zoals ik, wanhopig naar binnen probeerde te komen. Gelukkig kwam hij ook halverwege de trein (wat erg fijn is als je naar achteren aan het lopen bent) en vertelde ons dat de politie opzoek was naar twee verdachten en dat ze mogelijk in die trein konden zitten. Ja, in die trein die voor mijn neus stond. Nou, dat maakte het allemaal wel weer spannender. Ik probeerde een enthousiaste babbel aan te gaan met iemand die naast mij stond, maar die keek me alleen aan alsof ik gek was en negeerde me compleet. Ik geloof niet dat zij enthousiast was over het feit dat we misschien wel een heftig politie ingreep te zien krijgen. 

- vijftien minuten later -

Ik zat toch al best wel een tijdje naast een chagrijn op een koud bankje aan mijn haakwerkje te werken en nog was er geen politie. Ik begon de hoop een beetje op te geven, dat de politie überhaupt zou komen (ja, ik heb niet een hele hoge pet van ze, sinds ze zeiden dat het oké was dat de buren zonder toestemming in onze tuin mochten gaan staan bouwen). Inmiddels hing er een atmosfeer van irritatie in het station, want de trein die na onze trein kwam, kon niet komen opdagen. Dus ja, mensen werden een beetje boos. Ik snapte niet zo goed waarom ze niet gewoon het andere spoor konden pakken (er zijn twee treinsporen op het station waar ik zat). Een oude man legde me heel vriendelijk uit waarom (en zijn vrouw was het met hem eens, echt schattig), want weet je, het is een heen en een terug spoor. En aangezien ze er in het dichtstbijzijnde station bij mijn ouders schijt aan hebben, net zoals in Utrecht, had ik dus echt geen flauw idee dat het hier een issue was. Maar ik heb weer iets geleerd.

De trein stond inmiddels al weer een half uur op het station, zonder ook maar één politiepersoon gezien te hebben. Iedereen die de hoop op de andere trein (dus die van een half uur later naar dezelfde bestemming) gevestigd had, liet hem maar varen, die trein kwam ook niet. Maar, wat is dat? Politiemensen! Eindelijk! Ze liepen de trein in (vooraan, want anders konden er mensen ontsnappen) en gingen onlogisch zigzaggen door de trein heen. Het duurde maar 40 minuten voor de deuren open gemaakt werken, mensen als gekken naar binnen en buiten stroomde (met schijt aan de formele toestanden van eerst mensen eruit, dan erin) en gingen zitten.

Eenmaal binnen kregen we een update van de conducteur, een beetje met voor mij wat herhaling en voor de opgesloten mensen nieuwe informatie. Er was geen technische storing van de deuren, maar een verzoek van de politie om de deuren dicht te houden zodat ze opzoek konden naar de daders, die overigens niet gepakt zijn en het is nog niet zeker of we wel weg mogen of terug moeten naar het beginstation. Fijn.

Na nog eens vijf minuten gewacht te hebben, kregen we eindelijk groen licht om verder te gaan en  met ongeveer een vertraging van 40 minuten ben ik dan eindelijk op mijn eindstation aangekomen. Dar moest ik helaas nog 25 minuten wachten op de bus, maar he, ik ben wel thuis gekomen :)