Bos

Inmiddels is het iets meer dan een jaar geleden sinds ik het bos in ben gegaan. Na mijn val van Frank vorig jaar had ik nog maar twee keer paard gereden, waaronder één keer tijdens een trailworkshop (western rijden) en een keertje op die grote Gandalf gestapt om het vertrouwen in het rijden en het opstappen weer terug te krijgen. Nou moet ik wel zeggen dat het rijden op Gandalf niet super is gepland, twee dagen voor ik drie (ja, drie) uur het bos in ging.

Het rijden op Gandalf was gewoon geweldig, ik merkte dat hij goed getraind was en dat hij mijn geklungel om de juiste hulpen te bedenken gewoon accepteerd. Ik kan vol trots zeggen dat door logisch nadenken de hulpen gevonden had.

Maar goed, vandaag dus even lekker het bos in geweest bij mijn oude manege. Niet op Gandalf, maar op Onyx. Super braaf paardje, heerlijk nuchter en eerlijk gezegd ook wel een paard met humor. Vooral omdat hij loopt te hummen tijdens het lopen. Gewoon op het ritme en dan af en toe een extra hum erbij. Heel schattig.

De rit duurde dus drie uur, we zijn helemaal naar de andere kant van het bos gereden, en het was ook best wel een vlotte rit. We hadden alleen gestapt zodra het nodig was en eigenlijk vooral gedraafd en gegaloppeerd. Normaal zou ik dat echt prachtig vinden, en stiekem vond ik dat ook wel prachtig, alleen was het wel jammer dat mijn knieën het niet zo zagen zitten.

Desalniettemin was het echt een leuke rit. Mijn knieën doen nu wel een beetje zeer en ik denk dat ik morgen vastgeroest ben, maar het gaat helemaal goed komen. Morgen nog een rondje mennen met Frank en dan is mijn paardenavontuur wel weer tot een goed einde komen.