Tegenstijdige dag

Gisteren was echt een rampendag, of was het juist mijn geluksdag? Ik weet het niet meer. Het begon wel lekker, gewoon op relatief normale tijd opgestaan, beetje mailtjes voor mijn HB-functie beantwoord, notulen uitgewerkt en opgestuurd naar mijn commissieleden. Al met al ging alles wel aardig.

Toch moest mijn prima dagje een beetje een chaos-moment aannemen: ik verloor mijn telefoon terwijl ik op weg was naar Frank. Een aardige Aziatisch meisje vertelde mij dat ik hem was verloren. Ze had hem niet opgeraapt, maar ze was mij hard achteraan gefietst. Ze zei dat ze al een tijdje naar mij aan het roepen was, maar dat had ik niet gehoord, want ik had echt enorme tegenwind. Ze vertelde me waar ik mijn telefoon kon vinden en dat ik me maar moest haasten.

Ik dus terugfietsen, TARDIS te vinden, geen telefoon. Ik ben het stuk wel zes keer heen en weer gelopen, maar hij lag er gewoon niet. Beetje in paniek naar mijn woonstudieslaapkeuken gefietst, daar met mijn HB-telefoon mijn vader gebeld en de situatie uitgelegd. Het was wel een beetje zuur, bij mijn telefoon zat ook mijn pinpas... Terwijl ik met mijn vader aan het doorspreken was welke stappen ik allemaal moest ondernemen om ervoor te zorgen dat er geen misbruik werd gemaakt van mijn telefoon en pinpas, kreeg ik een berichtje op Facebook met de vraag of ik mijn mobiel kwijt was. Ja! Zeker wel! Even over mijn hoofd gekrapt over het feit dat die persoon wist dat het mijn telefoon was, maar zodra ik zag dat zij een gemeenschappelijke vriend had die bij mij op de gang woonde, maakte dat wel weer logisch. Meteen afspraak gemaakt om mijn telefoon op te halen. Eerst ben ik even een reep chocolade voor haar wezen halen, want je ziet het nog weinig, eerlijke mensen. Dus dat verdient wel een reep chocolade. Uiteindelijk zat ik dus weer op mijn fiets naar de universiteit, waar ik mijn telefoon kon ophalen. Daarna naar Frank gefietst.

Bij Frank was het een beetje een rare situatie: alle draadjes waren weg. Ben maar gewoon naar achteren gelopen om te lezen wat er aan de hand is: de loonwerker die de mest komt verspreiden komt binnenkort, en dan is het wel handig als de stroomdraadjes weg zijn. Logisch. Ook hoefde ik niet uit te mesten, er kwam toch binnenkort mest op de weide. Echter moest er wel een deel van de mesthoop "verdunt" worden, dus moest ik eventjes wat mest erop scheppen. Nou dat is geen probleem, buiten dat het echt zwaar is. Ik heb toch wel bijna een metertje gedaan, dat was wel chill.


Verder nog even met Frank gespeeld, voornamelijk rond laten rennen. Achteraf laat ik hem altijd eventjes wat voor zichzelf doen, terwijl ik oersaai op mijn telefoon zit. Als eerst moest meneer rollen, want hij was een beetje bezweet en dat kriebelt. Ik heb het stiekem gefilmd, al vond hij het wel verdacht en kwam het even besnuffelen.

Verder gaat alles wel prima in cavialand. Ze slapen veel, eten veel, poepen veel, maken soms ruzie met elkaar en ruiken het voorjaar! Ja, voorjaar! Het is de laatste paar dagen zulk lekker weer dat ik het raam open heb staan als ik thuis ben. Ik moet zeggen dat ik wel merk dat ze wat vrolijker worden. Macy was laatst zo blij dat ze Lee ondersteboven liep terwijl ze om eten aan het vragen was. Lee, de goedzak, snapte het niet en liep maar achteruit, maar wist ook niet of hij nog wel mocht bedelen en ging maar zielig zitten kijken op de voerbak. Natuurlijk had ik ze allebei gewoon lekker eten gegeven. Macy kwam al snel terug op haar enthousiasme door gewoon te eten en weg te lopen als Lee te dicht bij haar in de buurt kwam.

Al met al was het dus een vage dag...