Mr. Lee voelt zich blauw

Mr. Lee in het hooi

Iedereen kent het wel eens, het gevoel dat je compleet faalt in alles, dat niets je mee zit vandaag en vooral dat niets je smaakt. Nou, het overkomt niet alleen mensen, ook cavia's en zelfs paarden hebben er last van. Bij dieren worden deze dagen echter vaker goede en slechte dagen genoemd. Nou heb ik wel last van slechte dagen (dus dagen dat ik me down voel/in een dipje zit), maar meestal kom ik er zo weer uit (beetje chocolade, een lekkere boterham met pindakaas doen wonderen :) )
 



Nou had Mr. Lee de afgelopen twee dagen een beetje een rustige, afzijdige houding waarin hij niet zo'n zin had in... nou ja, eigenlijk alles. Hij lag vooral te slapen, zicht te verstoppen, alleen af en toe naar buiten om wat te drinken en ja, beetje pluizig te zijn. Nou ken ik Lee goed genoeg om te weten dat er wat mis met hem is. Hij is altijd super vrolijk en aanhankelijk en moet meestal vooraan in de rij staan voor wat dan ook (behalve een bad... en haren knippen). De afgelopen dagen heb ik alleen Macy gezien, die gewoon haar ding aan het doen was en duidelijk een vrolijke bui had, want ja, wanneer kan je nou als blinde rondscharrelen zonder dat je een andere cavia tegenkomt? Juist ja, dat gebeurt bijna nooit.

Maar wat kan je doen tegen een chagrijnige cavia? Ik heb een idee, knuffelen! Ik dus vet fanatiek Mr. Lee zitten knuffelen en geaaid, billen met rust gelaten. Maar meneer bleef chagrijnig. Nou, dan de volgende oplossing: een berg hooi in de kooi. Nou daar werd hij wel een soort van enthousiast van, hij moest er in liggen en slapen, zoals te zien is op bovenstaande foto.

Macy in het hooi

Macy bleef onder dit gewoon zichzelf, met haar ups en downs die ik inmiddels gewend ben en zelf zij heeft nog lekker in het hooi, dat al plat gewalst was door Mr. Lee gelegen.

Mr. Lee is na twee dagen, nadat ik had bedacht dat hij het wel eens koud kon hebben 's nachts, weer een beetje vrolijker geworden en vanavond stond hij weer super vrolijk te bedelen om eten, was druk bezig met Macy in de weg te zitten en was vooral mijn neus aan het likken als die weer te dicht in de buurt kwam van zijn neus.

Ik ben blij dat hij eruit gekomen is en dat het niks ernstigs is. Morgen nog maar even voor de zekerheid in de gaten houden, want je weet het nooit met cavia's, maar ik denk dat het wel goed komt.

Mega Macy

Macy is, samen met Mr. Lee, weer terug verhuisd naar mijn kamer. De laatste keer dat ik ze verhuisd had, waren ze best wel van slag, en zeker naar mijn kamer. Het heeft toen echt bijna 4 weken geduurd voor ze oke-ig waren zonder mijn bewegingen en 6 weken oké met mijn bewegingen.

Het voor de zomer terug verhuizen naar mijn ouders was voor de caafjes geen probleem, ze waren al meteen weer thuis, de vogels vonden het wel wat raar, maar dat was dan ook alles. Macy was toen zelfs moedig genoeg om met een behoorlijke gang onder de eetkamertafel met alles stoelen door te rennen. En oja, Macy is blind. Mr. Lee was vooral blij met het kastje waar ze altijd onder zitten, hij zat daar ook echt als een koning.

Maar ja, nadat ze daar toch bijna 6 weken had gestaan, moesten ze toch weer terug naar mijn kamer. Ik had me geestelijk al helemaal voorbereid op cavia's die een beetje down waren door een veranderde omgeving en caafjes die een beetje schrikkerig waren.

Nou moet ik zeggen dat alleen Mr. Lee een beetje van slag was. Hij was wat schrikachtiger en wat voorzichtiger dan Macy. Macy was gewoon aan het rond snuffen en kwam toen heel snel tot de conclusie dat ze op een bekende plek was. Mr. Lee nam die avond wel de leiding in eten vragen, maar wat er een week later gebeurde, dat was wel apart.

Macy zeurde om eten! Nou komt dat wel voor, maar hoe ze het deed, was buitengewoon prachtig. Ik zal het proberen te beschrijven voor jullie.

Macy merkte dat ik een soort van wakker was (ja, die toestand heb ik in de ochtend en na een middagdutje) en was al wel een keer heen en weer gelopen om even een slok water te drinken. Macy sprong zowat overeind, liep snuffelen van de rechterkant van de kooi naar de linkerkant, een soort van voorzichtig om Mr. Lee niet wakker te maken, die werd wakker en viel weer in slaap. Voorzichtig snuffelde Macy langs de wand, de tralies en de grond. Uiteindelijk was ze een beetje een soort van aan meten waar ze moest staan door te kijken of ze bijna met haar snorharen ofzo om de hoek van de open kant van de kooi kon vouwen. De lukte net niet, dus ze stond goed. En toen barste het los.

Mr. Lee schrok, ik schrok en Macy ging onverstoorbaar door met, ja ja, kei hard fluiten voor eten. En wat ik eigenlijk het mooiste vond, is dat ze goed stond en dat ze er beretrots op was.

Uitstelgedrag

Goed, na een hele vakantie bijna geen blogjes geplaatst te hebben, pak ik alles nu toch maar op. Ik moet ook wel zeggen dat ik niets over de cavia's heb kunnen schrijven, want ik heb ze de halve vakantie niet gezien. Nou weet ik niet of ik kan zeggen dat ze mij net zo veel gemist hebben als ik hun gemist heb, maar Mr. Lee was wel enthousiast bij het horen van mijn stem. Het zou wel leuk zijn als cavia's je konden missen zoals mensen elkaar missen.

Maar goed, ik ben nu weer dingen aan het uitstellen, zoals bijvoorbeeld het punt waar ik het over wou hebben: uitstelgedrag. Ik weet dat ik al eerder een blog heb geschreven over het uitstellen van studeren (SOGgen) maar dit was meer een soort van OOG: Opruim Ontwijkend Gedrag. Ik was de laatste week van de vakantie naar mijn kamer gegaan om daar alles op te ruimen, zodat alles opgeruimd en schoon was voor het collegejaar ging beginnen. Ik heb die week niet zo veel gedaan... Ja, veel Sims3 gespeeld en Dr. Who gekeken, maar niet veel opgeruimd.

Zodra mijn caafjes naar mijn kamer kwamen heb ik de plek waar ze staan opgeruimd, ze daar neergezet en vervolgens alles laten staan waar ik het had neergezet, of te wel, midden in mijn kamer, met precies een paadje waardoor je bij de keuken en de badkamer kon komen. Voordat ik dat paadje had aangelegd moest ik wel even mijn tandenborstel, tandpasta en deo uit de la pakken waar het lag, want ja, ik ging mijn kastje inbouwen.

Ik heb de hele week mezelf druk gemaakt over het feit dat het zo'n rommel was op mijn kamer en dat ik eigenlijk alleen maar op mijn bureaustoel goed kon zitten. Nou, dan zou je wel denken, doe er dan wat aan. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik was vooral bezig met leren, te organiseren wat ik moest leren, mijn brillenkoker te verplaatsen en de caafjes een beetje in de gaten aan het houden.

Het is wel grappig, Macy doet echt alsof er niets aan de hand is en gaat gewoon door met het zijn van een cavia, terwijl Mr. Lee zich druk aan het maken is om de omgeving. Hij vindt het wel raar dat Macy een beetje zich normaal gedraagd, maar het duurde ook maar een weekje voordat Mr. Lee zich ook normaal ging gedragen. Toen ik dat realiseerde had ik wel echt zo iets van: Get over yourselves en ga eens opruimen! Dus daar ben ik donderdagavond dan dus ook maar mee begonnen. Alle caviaspullen opgeruimd, deel van mijn koffer opgeruimd, de afwas gedaan en alle kussens van mijn bed opgestapeld. Het was al de helft van alle rommel en ik voelde me gelijk al een stuk beter.

Vrijdag heb ik de andere helft van de kamer opgeruimd en de caviakooi schoongemaakt. Dat was fijn, nou is mijn kamer ongeveer opgeruimd en de caviakooi schoon en vol met hooi (waar de caafjes blij van worden).

Opgeruimd staat netjes en tot de volgende blog!