Ik heb een lange tijd niets geblogd, last van een writersblock, iets wat best wel veel schrijvers ooit een keer overkomt. Ik wou nog wel wat leuks over de vogels schrijven, maar Mix was nogal op een rampentour en heeft me zowel in mijn oor als in mijn vinger gebeten. Aan de positieve kant, ik kan nu een vingerpiercing nemen.Ik heb het gevoel dat ik een beetje vast zit, dat ik nergens kom in mijn leven. Dit idee (of gevoel) kwam ongeveer 3 weken geleden tevoorschijn. Ik was een tentamen aan het maken en ik kreeg een enorme paniekaanval. Sindsdien reageer ik emotioneel best heftig op dingen. Zo raakte ik compleet van streek door de serie How I met your mother en vond ik opstaan niet echt een optie.
Ik heb ook ontdekt dat het lastig is om uit zo'n mindsetting te komen. Stel: je hoofd is een gedachtenpaleis met allemaal kamers en gangen. In elke kamer zit wat kennis, een taak die nog uitgevoerd moet worden of een herinnering. Normaal is het bij mij verdeeld in vleugels, de ene vleugel heeft nutteloze weetjes die ontzettend interessant zijn, de ander bevat taken die nog gedaan moeten worden en weer een ander bevat herinneringen van toen ik klein was. De gangen lopen logisch tussen de vleugels en de kamers. Nu is het geval dat mijn gedachtenpaleis aan het verbouwen is, er is meer ruimte nodig (althans, dat denk ik). Er worden kamers verplaatst, nieuwe gangen gebouwd en dat schopt altijd chaos.
Over het algemeen ben ik vrij pessimistisch, ik moet mijn best doen om optimistisch te zijn, maar zodra ik in de sfeer zit, dan gaat het best wel prima. Momenteel ben ik een enorm pessimistisch persoon, ik leef met angst dat er dingen gebeuren met mijn caafjes, docenten boos worden of complimentjes die gemaakt worden niet gemeend zijn (dit is echt heel, heel naar als je een galajurk gaat kopen, daar later meer over). Ik ben gewoon heel bang dat dingen mis gaan, ik heb dat altijd wel gehad, maar nu is het vrij extreem, zelfs voor mij.
Gelukkig kan ik hier wat aan doen. Ik heb een boekje getiteld: Omgaan met studiefaalangst wat precies de juiste oefeningen en informatie geeft zodat ik kan begrijpen wat er aan de hand is. Tevens heb ik 2 jaar geleden een cursus gevolgd waarbij ik negatieve gedachten opspoor en de achterliggende reden zoek, door middel van een techniek die rationele zelfanalyse heet, waardoor ik kan begrijpen waar die vandaan komen en wat ik eraan kan doen. Bij die cursus zaten ook oefeningen om spanning uit mijn lichaam te krijgen. Sinds 7 weken volg ik hatha yoga, waarbij ik erg heb geleerd om naar mijn lichaam te luisteren, hierdoor vind ik spanning (en spierpijn helaas ook) eerder in mijn lichaam waardoor ik het efficiënter aan kan pakken. Je zou denken dat dit mij wel uit mijn "verbouwing" kan krijgen, maar dat doet het nog net niet.
Ik heb projectjes nodig die ik met succes kan afronden. Zo heb ik laatst de schakelaar van mijn staande lamp vervangen, zonder geëlektrocuteerd te worden of de stoppen te laten doorslaan. Ik ben nog van plan om alle aangeknaagde kabels veiliger te maken door er isolatietape omheen te doen. Vandaag ben ik erachter gekomen dat mijn fietsband lek was (stukje glas in mijn voorwiel) en die heb ik vandaag geplakt. Het was de eerste keer dat ik mijn band aan het plakken was. Het is gelukt, het koste me wel 2 uur van mijn avond, maar ik heb nu een nieuwe vaardigheid geleerd die ik hopelijk nooit hoef te perfectioneren (want ja, wie wordt er nu blij van een lekke band?) Bij Frank gaat het ook wel aardig. Ik ga nu alleen nog vast op dinsdagen en dan een tweede dag in de week dat ik kan. Er waren eerst wat issues met uitmesten, maar dat is nu gefixt en ik was compleet vergeten hoe fijn het voelt als je de hele wei hebt uitgemest.Ook ben ik bezig met een haakproject. Dat is wel nog even spannend hoe het uit gaat pakken. Ik had een haakpakket gehad voor een sjaal, maar het patroon was voor een kindersjaal, dus ik moest het aanpassen. Helaas had ik daar dan weer niet echt genoeg wol voor, dus ik moest nieuwe wol kopen. Laat het nou de pech zijn dat ik niks wist over de bijgeleverde wol, behalve dat het lila is en met haaknaald 5 gehaakt moet worden. Dus ik met mijn paarse bolletje wol, hup naar de Wibra, heeft 'ie geen donkerpaars, dan maar naar de Zeeman. Die had ook niks. Bij de Hema greep ik ook mis. Daar kwam ik wel op het idee om mintgroen te doen. De bolletjes bij de Hema waren vrij duur, maar de kleur stond wel goed bij mijn kleur. Ik wist dat ze bij de Zeeman ongeveer dezelfde kleur hadden voor minder dan de helft van de prijs, dus ik ben ze daar gaan halen. Meteen maar 4 bolletjes gehaald, allemaal lopend natuurlijk, want lekke band. Verder meteen de ontwikkeling van de rest van het patroon uitgeschreven en natuurlijk even een beetje gehaakt om te zien of het inderdaad erg goed staat. Zie voor u zelf:
In de volgende blog: meer cavia en meer vogel, minder gezeur van mij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten